Het werkende leven

Het weekend is alweer bijna voorbij! En wat heerlijk om dat te kunnen zeggen. Een weekend is voor mijn gevoel pas echt een weekend, wanneer er de rest van de week gewerkt is. En wat ben ik blij dat het werkende leven begonnen is! De 10 dagen 'vakantie' waren ook heel fijn, maar in die tien dagen is me wel duidelijk geworden dat ik toch echt het liefst samen met iemand wie ik goed ken avonturen mee maak. 

Ook werd me door de lange dagen duidelijk dat zonder Steven hier zitten toch best wel een opgave is. Niet even samen een spelletje kunnen doen, even samen een lekkere avondmaal op te eten, te kunnen genieten van het kijken naar een spannende serie, een kus, een knuffel of gewoon even samen de dag bespreken... kleine dingen die ik toch stiekem al wel een beetje mis. Natuurlijk hebben we veel contact via de app en via FaceTime, maar toch is dat anders. Dat komt dan ook vooral door het tijdsverschil. Wanneer hier de avond nog moet beginnen, is het in Nederland al lang tijd om naar bed te gaan. Een dipje, even een moeilijk begin. Hopelijk brengt het werken me veel goeds. 

Dus.. kon ik niet wachten om aan de slag te gaan in het ziekenhuis! De eerste twee dagen zou ik worden ingewerkt door m'n zorgmanager. Het blijft natuurlijk Aruba en het blijft een ziekenhuis... dus de eerste dagen was nog wel even worstelen en uitvinden waar ik alles kon vinden en wat er van mij verwacht werd. Het maakte me eerst een beetje onzeker, "wat kan ik doen?" "Waar moet ik zijn?" "Bij wie moet ik zijn?", al dat soort vragen gingen door me heen. Ik zei tegen mezelf kom op Hanneke, you can do this. En dat is wat ik deed, ik heb naar m'n gevoel geluisterd en maar gewoon gedaan.

Na de eerste twee dagen wist ik een beetje van het hoe en het wat en kon ik op m'n eigen benen verder. Wat is er veel te doen hier! Wat een verschil met Nederland en wat een variatie in werkzaamheden! Hoe kan ik dit allemaal gaan volbrengen in maar 40 uur per week? Ik zag ook dat tien maanden met maar minimale logopedie niet kan in een ziekenhuis. Iedereen aan wie ik me voorstelde als 'de nieuwe logopedist' was dol enthousiast dat ik er was. En ik ben net zo goed dolblij om er te zijn en aan de slag te kunnen. Dit allemaal bevestigde mijn idee wat de grote meerwaarde van ons mooie vak is en wat we voor mensen kunnen betekenen als logopedist zijnde. De dagen erna vlogen echt voorbij en ik weet weer waarom en waarvoor ik hier ben. Ik ga er een fantastisch jaar van maken en weet zeker dat ik het ziekenhuis veel kan brengen, maar het ziekenhuis en Aruba mij misschien nog wel veel meer!